หัวใจเดียวกัน (หัวใจเดียวกัน)

นาฬิกาหยุดเดินตรงนั้น หยุดลงพร้อมแสงตะวัน ล่วงลับไปจากขอบฟ้า

ในนาทีแห่งความมืดมน ในดวงตามีน้ำใสๆร่วงหล่น รินไหลพรั่งพรูลงมา

* มันคงเป็นโชคชะตา เหมือนฟ้าได้กำหนดไว้

สั่งให้เธอนั้นลับเลือนหายไม่คืนกลับมา

** หลับตาเห็นภาพเดิมๆ เมื่อครั้งมีกันและกัน

ผูกพันชีวิตสนิทเนิ่นนาน ทุกสิ่งอย่างรู้ใจ

สุขทุกข์ยากดีแค่ไหน เหมือนหัวใจเดียวกัน

เมื่อเธออยู่ที่ตรงนั้น รู้ไหมว่าฉัน คิดถึงเธอมากแค่ไหน (คิดถึงเธอแทบขาดใจ)

ในดินแดนที่ใจไปถึง อาจมี ณ ที่แห่งหนึ่งที่สวยราวกับสวรรค์

เราจะยังได้ไปพบกัน จุดบรรจบดวงดาวพบแสงตะวัน ที่ไร้ซึ่งกาลเวลา

ฉันนั้นรู้ว่าเธออยู่ไกล ฉันแค่หวังให้เธอได้ยินถ้อยคำในใจ ที่ส่งไปถึงเธอ