Göklerden

Göklerden düşmedi ışığın hiç üstüme

Bendeki gözlere bak

Karanlığa yürümeyi sevdiren hâlime bak

İçimde yıkılmış harabeyi aydınlat

Göklerden düşmedi ışığın hiç üstüme

Bendeki gözlere bak

Karanlığa yürümeyi sevdiren hâlime bak

İçimde yıkılmış harabeyi aydınlat artık

Değme düşerim (Ya)

Işık bile benim için üşenir (Ey)

Keriz mi, neyim?

Sonu görüp yine sona giderim

Ama bu zora gider artık

Olurunu bileyim hayatın, ey

Her şеyin kobayı gibiyim

Bir de sorayım hesabı

Bir kerеlik de değil bana bir şey

Söyleyin yaşıyor mu bu garip birey?

Taşıyorum her yükü tek

Gözlerim alıştı bu karanlığa pek (Ben)

Sözlerim ateş eder ölüsüne çek

Söylerim söyleyemediğini de hep

Sokağımda gölgeler hepsiyle cenk

Bir elim huzurda bir elim savaşta hep

Tansiyonun sonu gelmeyecek gibi

Bendeki öfkeyi kim yenecek?

Göklerden düşmedi ışığın hiç üstüme

Bendeki gözlere bak

Karanlığa yürümeyi sevdiren hâlime bak

İçimde yıkılmış harabeyi aydınlat

Göklerden düşmedi ışığın hiç üstüme

Bendeki gözlere bak

Karanlığa yürümeyi sevdiren hâlime bak

İçimde yıkılmış harabeyi aydınlat artık

Bir gün istemsiz gördüm

Namerdin gerçeği yüzümüze sövdü

Giden gider ama benim için hepsi öldü (Ya)

Basit olabilir ama gerçek bir döngü

Nasıl acımasız olunurmuş onu gördüm

Tokadını eksiltmedi yüzümüzden kördüğüm kader

Öldüğüm kadar yaşasaydım bana yeterdi

Neden? Neden? Sormak da keder

Kara günlerden geçtim

Deli yollardan aştım

Yüce dağlardan uçtum

Beni durdurmaya yetmedi bu keder

Daha kendimden geçsem

Yine yanlış yol seçsem

En yüksekten düşsem

Beni durdurmaya yetmez bu keder

Göklerden düşmedi ışığın hiç üstüme

Bendeki gözlere bak

Karanlığa yürümeyi sevdiren hâlime bak

İçimde yıkılmış harabeyi aydınlat

Göklerden düşmedi ışığın hiç üstüme

Bendeki gözlere bak

Karanlığa yürümeyi sevdiren hâlime bak

İçimde yıkılmış harabeyi aydınlat artık