Jadę Metrem

Jadę metrem i o Tobie myślę

Mijam Pragę, a potem Powiśle

W metrze ludzie patrzą przez krzywiznę

Bo spojrzenia mają już nierzeczywiste

Poplątani kablami, są scaleni

Jak okłady, w które wchodzą przerażeni

Bo samotność dla mnie gorsza od pandemii

Wytrzymałość to jest ważna cecha

A szczególnie, gdy ktoś tak na miłość czeka

Jadę metrem i o Tobie myślę

Myślę wciąż o Tobie – to jest, kurwa, zajebiste!

Jesteś niebem, ja pod tobą wiszę

(Bez okładów, kabli, bez pandemii)

(Rosnę w tobie, a ty rośniesz we mnie)

Poplątali się kablami, są scaleni

Jak okłady, w które wchodzą przerażeni

Bo samotność dla mnie gorsza od pandemii

Wytrzymałość to jest ważna cecha

A szczególnie, gdy ktoś tak na miłość czeka

Wytrzymałość to jest ważna cecha

A szczególnie, gdy ktoś tak na miłość czeka