Αύγουστος

Ακούστηκες σαλεύοντας με θρήνους και με ύμνους Και μυρωδιά του άστατου τρομακτικού λυγμού Μια νυχτερίδα χτύπησε πάνω στους άσπρους τοίχους Προμήνυμα μιας θάλασσας Αιγαίου ναυαγού Απάγγελνες σαν άγγελος αρχαίας τραγωδίας Και Όμηρο και Πλάτωνα μιας όμορφης πατρίδας Λυχνάρι σου που σάλευες στο κέντρο της ορχήστρας Διάζωμα στο όνειρο κι ελληνική ψηφίδα Φεγγάρι σου κατάθολο κατακοκκινισμένο Σε ποια στροφή ερείπια, κάρβουνα και φωτιά Ποιούς Τσέτες απαντήσατε με σίδερα και μίσος Ποιοί σπάσανε αγάλματα, εικόνες και βιολιά Ξεδίπλωσες το χάραμα του νου σ' ένα σοκάκι Τ' Αυγούστου φώναξες εσύ να μη σε λησμονεί Ανάσανες παράπονο και μίσος και μεράκι Μια πόρτα άνοιξες σιγά, νερό και προσμονή