Hüzzam Sevda

Sen baharı ertelenmiş boynu bükük karanfil Gücenmiş bir şarkısın sen yol ayrımında Sonuncu bahar olsaydın sonbahar değil Keşke böyle bitmeseydi bu hüzzam sevda Ansızın kapılar çarpar Duvardan bir resim düşer Merdivende bir an için titrenir Sendelenir Dönsem dönsem mi denir Ağlamaklı bakışlardan sitemler sitemler yağar Çekip de gidenden fazla Geride kalan tükenir O şiirler tek başına okunmuyor Gel yalvarırım Ve o şarkı söylenmiyor sen olmayınca Dönüp de gelirsen diye herşeye rağmen Huysuz bebek Anahtarın o paspasın altında hala Bir gün anlarsın hayaal kurmayı Beklemeyi ümit etmeyi Bir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelir Bütün vücudunu saran o korkunç geceyi Lanet edersin yaşadığına Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın Ozaman bir çiçek büyür kabrimde kendiliğinden Seni sevdiğimi o gün anlarsın Yine girdim bulutuna yalnızlığın sensizliğin Aç kurt gibi üzerime yine saldırır hüzün Karanlığın kollarında sayıklayan gece gibi Yine gizlenir ay, yine belirir güzel yüzün Dallarımı insafsızca Söküp kıran bu fırtına Sevdamıza çöken kışın Çığ düşüren kar sesidir Çığ düşüren son kar sesidir Eğer bir gün mezarda Kırmızı bir gül açarsa Gözyaşlarım yaprağında Yaprağında çiy tanesidir O şiirler tek başına okunmuyor Gel yalvarırım Ve o şarkı söylenmiyor sen olmayınca Dönüp de gelirsen diye herşeye rağmen Huysuz bebek Anahtarın o paspasın altında hala