Karanlıkta Güneşlenenler

Huzurlarınızda huzursuzluk Bu üslup bak hasta Ucuzlukta kas ha! Beynimde boş yer yok pardon Polisler ve şarap, çimenler ve karton Sabahladım yine hava karardı Boşluğuma düşenlerin ihtiyacı vardı Uyanıkken rüyalara ihtiyacım vardı Sokak köpekleri bana havlamıyor artık Delice gelebilir, üşenme düşünmeye Düşünmenin zararı sadece kendinedir Şaşırmış taklidi yaparak dinliyorum İnan, ne söylüyorsun? Harbiden bilmiyorum Köşelerde çocuklar oynuyor ve mutlu Büyüdükçe dumanlı gözler bulutlu Aileleri çabalamaz ama çok umutlu Böyle çok umutlu görünmeyi inan çok unuttum Yok mu karanlıkta gülümseyenler? Bizi karanlıkta güneşlenenler! Karanlıkta gülümseyenler, karanlıkta güneşlenenler İnançlarım kırılsada kemik gibi Merak etme aç bırakmak köpeklerini Yok mu karanlıkta gülümseyenler? Bizi karanlıkta güneşlenenler! Karanlıkta gülümseyenler, karanlıkta güneşlenenler İnançlarım kırılsada kemik gibi Merak etme aç bırakmak köpeklerini Üşengecim uzak bana fesat ve yalan Fakat belki de ben mesafeyi hesaplayamadım Sıkar beni kalabalık biraz açılın Gittim uçuruma birçok kez hiç atlayamadım Asarak geliyorum, son kere gülenleri Ezerek, ölülerin beslediği çimenleri Nefes al zombi gibi, biraz da diren deli Ağzımdan çıkan sözler kulakta siren gibi Bak ayak uydurmazsan huysuz olur adın Sikik düzenin içinde üzülmeye doyamadın Alay ve ciddiyeti karıştırıp takın, Bu ifadeyi hiçbir yerde çıkarmadan takıl Çöpte yemek arayana çare bulunsun ki devlet bizi evimizde rahat uyutsun Farzet! Yavaş, hep gülecek yüzün bir, çarşafta tütün gibi serseriler bütün Yok mu karanlıkta gülümseyenler? Bizi karanlıkta güneşlenenler! Karanlıkta gülümseyenler, karanlıkta güneşlenenler İnançlarım kırılsada kemik gibi Merak etme aç bırakmak köpeklerini İnançlarım kırılsada kemik gibi Merak etme aç bırakmak köpeklerini