ดาวกับตะวัน

เธอกับฉันเหมือนดาวกับดวงตะวัน

 ไม่มีทางที่เราจะพบจะมาเจอกันเหมือนคนทั่วไป

 ไม่ว่ารักกันแค่ไหน โชคชะตาขีดไว้ให้เราอยู่ฟ้าเดียวกัน

 แต่ไม่มีวัน ที่จะมาเจอกัน ได้อย่างใครใคร

 ฉันมองที่ขอบฟ้า รอเวลาที่เธอจะมา

 แม้จะได้เจอ แค่เพียงแสงรำไร แค่เพียงไกลไกล

 แม้ว่าจะต้องดับแสงของตัวเอง แลกได้ทุกทุกอย่าง

 หากการสิ้นแสงตัวเอง คือการได้พบเจอเธอ

 ชาติที่แล้วคงทำอะไรไว้

 จึงมีผลให้เราต้องพลัดต้องพราก มีความรักที่ยากเย็น

 และเป็นทุกข์ในวันนี้ ได้แต่อธิษฐานให้เราหมดทุกข์เสียที

 ได้พบเจอกัน และก็ไม่มีวัน จะจากกันไป

 จะยอมเพื่อเธอเสมอ หากการที่ฉันดับแสง คือการได้พบเจอเธอ