หนีหน้าเพราะว่าหลีกทาง

ไม่มีฉันคนเดียว ทุกสิ่งก็คงไม่เศร้า

จะยกเอาภูเขาออกจากอกให้พี่สบาย

หากว่ามีฉัน พี่นั้นกระวนกระวาย

พี่ไปไม่ได้ หาคนที่ดีรักเขา

ให้มีเขาคนเดียว ฉันอยู่ก็เคืองใจเปล่า

มีแต่ความปวดร้าว ฉันอยู่เป็นคนที่สาม

ฝ่ายฉันถอนตัว เพราะกลัวเป็นภัยคุกคาม

หากพี่จะถาม หนีหน้าเพราะว่าหลีกทาง

คันเป็นคนนอใจว่าง ใจว่าง

มีใจเดียวน้องบ่ว่า

มีเขาอยู่พร้อมหน้า ยังหาเพิ่มอยู่บ่เซา

มีเขาคนเดียวนั่น คนเดียวนั่น

อย่ามีฉันเข้าไปฮ่วม

น้องอยู่ร่วมบ่ได้ ขอให้ฮ่วมแต่เขา

ฮ่วมแต่เขา โอ๊ยขอให้ฮ่วมแต่เขา

น้องขอเว้าแปน ๆ อยู่ไปก็แสนระทมขมขื่น

อยู่ไปย้านตายวันตายคืน ลูกปืนมันไม่ใช่ของเล่น

หนีหน้าไปดีกว่าอยู่ให้เห็น

หากรักน้อง ปล่อยน้องไปหนีเผ่น

อย่าพาเขามาให้เห็น หากเห็นหัวใจบีบแบน

หลีกทางมาหนีหน้าคน หน้าคน

คนที่น้องหวงแหน

หนีหน้าไปให้เขาแทน เขาแทนเถิดพี่ที่ฉัน

ทนไม่ไหว อยู่ไปอายุคงสั้น

หนีหน้าเพราะว่าจาบัลย์ ให้มันจบสิ้นเสียที

แม้ความปวดร้าว ต่อไปก็คงไม่มี

เพราะเราเป็นฝ่ายต้องหนี

หนีหน้าเพราะว่าหลีกทาง

ฮักปานได๋กะต้องห่าง เอ้ยต้องห่าง

ขอห่างละทางใจ

หลีกทางไปให้เขาสุข ทุกข์กะตามทางน้อง

ให้เขาครองหัวใจอ้าย ใจอ้าย

สุขสบายเฮียงล่องส่อง

ถือไม้เท้ายอดทอง ถือกระบองยอดแก้ว

น้องลาแล้วให้อยู่ดี ให้อยู่ดี

น้องลาแล้วให้อยู่ดี สาเด้ออ้าย