กาแฟเที่ยงคืน

นาฬิกามันบอกเวลาเที่ยงคืน

ใจฉันยังคงตื่นไม่ยอมเข้านอน

ยังไม่ชินเท่าไหร่ ใครนะใครช่วยก่อน

ตอนที่ความเดียวดายมาเยือนอีกครั้ง

อังให้มือมันอุ่นให้ความหนาวสั่น

ไอละอองในควันกาแฟเที่ยงคืน

ชิมรสความหมองหม่น คนรักแปรเป็นอื่น

กลืนทุกความทรงจำในคืนโหดร้าย

อีกครั้ง ไม่พ้นวังวนเดิมๆ ในโลกคนผิดหวัง

อยากซ้ำตัวเองให้จมลงไปยิ่งกว่านี้

กัดความขมให้จมลงลิ้นรสขื่น

จะฝืนดื่มแทนน้ำตา

แต่เท่าไรมันคงไม่ขมไปกว่า

ในรสแห่งความร้าวราน

กัดความขมให้จมลงลิ้นรสขื่น

จะฝืนดื่มแทนน้ำตา

แต่เท่าไรมันคงไม่ขมไปกว่า

ในรสแห่งความร้าวราน