Ξημέρωμα Δευτέρας κι είμαι πάλι μόνος
Απέναντι εχθρός η σκέψη σου κι ο χρόνος
Και λέω θα φανεί
Κι ας είναι τόσο αργά
Σε σένα οδηγούν οι δρόμοι της καρδιάς μου
Κι ας ξέρω είναι λάθος να 'σαι ο έρωτάς μου
Όμως τα αισθήματα
Δεν είναι μετρητά
Να τα μοιράζεις
Να λογαριάζεις
Δε γίνεται μ' αυτά
Εγώ που στοιχημάτιζα
Που πόνταρα τα πάντα σε εσένα
Για δες με πως κατάντησα
Άλλο ένα θύμα στο δικό σου ψέμα
Σε πίστεψα ο τρελός
Σε μένα το χρεώνω
Δε φταις εσύ γι' αυτό
Μόνος μου το πληρώνω
Δε βρίσκω λόγια απόψε να στο εξηγήσω
Το ξέρω έφταιξες
Όμως σε θέλω πίσω
Να υποκρίνομαι
Δε βγάζει πουθενά
Ανάγκη έχω μάτια μου να σε αγγίζω
Πεθαίνω με τη σκέψη πως δε σ' αντικρίζω
Όλα μου φαίνονται
Κοινότυπα κι απλά
Έχω αρρωστήσει
Βρες μου μια λύση
Για να σε δω ξανά
Εγώ που στοιχημάτιζα
Που πόνταρα τα πάντα σε εσένα
Για δες με πως κατάντησα
Άλλο ένα θύμα στο δικό σου ψέμα
Σε πίστεψα ο τρελός
Σε μένα το χρεώνω
Δε φταις εσύ γι' αυτό
Μόνος μου το πληρώνω
