นก (บนฟ้า)

ฟ้าของฉันช่างดูอ้างว้าง

แผ่นน้ำนั้นก็คงเช่นกัน

ฉันเหมือนนกหมดแรงแสนนาน

มีเหลือเพียงแค่ลมหายใจ

เมื่อรักของเธอหมดลง

ฉันรู้ฉันคงต้องไป

อยากจะบินบินไปให้ลืมบางคน

ก็จะบินไปจนสิ้นใจ

เมื่อไม่เหลือรักแล้ว ฉันนั้นก็คงไม่ต่าง

กับนกที่เดียวดาย

ความทรงจำยิ่งดูชอกช้ำ

ยังฝังใจฉันอยู่ทุกวัน

ฉันเหมือนนกปิดตาแสนนาน

เพิ่งเห็นว่าทุกอย่างสายไป

เมื่อรักของเราจบลง

ฉันรู้ฉันคงต้องไป

อยากจะบินบินไปให้ลืมบางคน

ก็จะบินไปจนสิ้นใจ

เมื่อไม่เหลือรักแล้ว ฉันนั้นก็คงไม่ต่าง

กับนกที่เดียวดาย

เมื่อรักของเราจบลง

ฉันรู้ฉันคงต้องไป

อยากจะบินบินไปให้ลืมบางคน

ก็จะบินไปจนสิ้นใจ

เมื่อไม่เหลือรักแล้ว ฉันนั้นก็คงไม่ต่าง

กับนกที่เดียวดาย

อยากจะบินบินไปให้ลืมบางคน

ก็จะบินไปจนสิ้นใจ

เมื่อไม่เหลือรักแล้ว ฉันนั้นก็คงไม่ต่าง

กับนกที่เดียวดาย