Янған Күңел

Мин – ялғышыма түҙеп,

Яҙмышыма күнеп, янған күңел.

Мин – алдашыуҙар мҽнән аҙашыуга күнгән,

Ауырлыҡҡа сыныҡҡан күңел.

⠀

һөю-көю хистәрҙең ташҡыны ғына,

Тыйһам да уларҙы, кире ҡайталар тағы...

Наҙға тулып, моңло-серле йырҙар булып,

Хистәрем тағы ла

Бары тик һиңа ағыла.

Мин – бурандарҙа туңған,

Тик һалҡындан һынған күңел бит түгел.

Мин – ҡышҡы көндәрҙә лә, ҡарлы ҽлдәрҙән дә

Наҙҙар таба белгән аҡ күңел!

Мин – көтә белгән күңел!

һөя белгән күңел! Ялған түгел!

һин, һөю гөлөн күреп, хистәреңә төрөп,

Күңелемә бары тик үрел!⠀