เฮือกสุดท้าย (จากภาพยนตร์เรื่อง หลวงพี่กะอีปอบ)

สายเกินไปเกินที่สิถอน

คำว่าฮักออกจากใจตอนนี้

ฮู้แล้วว่าบ่มีวิธี ลบเจ้าได้จักเทื่อ

ซ้ำๆ วนๆ อยู่กับคำว่าฮัก

พยายามแบบบ่เคยหยุดพัก

ทั้งที่ฮู้แก่ใจว่ายาก

คำว่าฮักมันขอกันบ่ได้

**Bridge ปราสาททรายที่ก่อด้วยทราย

ใหญ่โตปานได๋ ถูกน้ำทะเลมาพักก็หาย

กว่าสิฮู้เฮาเป็นแค่ทราย มันต่างจากเขา

คนที่ได้ใจ ก็ยืนบ่ไหว น้ำตามันไหล.. หมดแล้ว

***Hook ถึงมันจะเป็นเฮือก.. สุดท้าย..

บ่มีเครื่องส่อยหายใจ มายื้อชีวิต.. ฮือ..

ยังก้มหน้าเฮ็ดในสิ่งที่คิด ถึงฮู้ว่าผิดเพื่อคำว่าฮัก

ก็ทั้งหัวใจให้ไปหมดแล้ว

แต่(ยัง)บ่แคล้วพังลงบ่เหลือซาก บ่มีตัวตน

เหตุและผลง่ายๆที่พอเข้าใจ เป็นหยังจึงรับบ่ได้ สักที..

ว่ามันบ่มีวิธีได้ใจเขา

พยายามอยากจะเป็นคนสำคัญ

แต่พอเฮ็ดลงไปมันก็ได้เท่านั้น

พยายามเป็นสิ่งที่เขาบ่ต้องการ

คือหัวใจบ่มียางอาย

**

***

เหตุและผลง่ายๆ ที่พอเข้าใจ เป็นหยังจึงรับบ่ได้สักที...ว่ามันมีวิธีได้ใจเขา