Ұйықтап кетсем бір күні, оянбай қалам

Атыңды сенің айтамын ән қылып неге,

"Қозым-ау" деші күлімдеп Баяндай маған.

Тірлікті мынау, жаным-ай, мәңгілік деме,

Ұйықтап кетсем бір күні, оянбай қалам...

Оянбай қалам, бұл - шындық, ұрыспа, қарғам,

Шөлмек-тірліктің белгілі құлай сынары.

Гитарамды алып елеусіз бұрышта қалған,

Бауырыңа басып, егіліп жылайсың әлі.

Жүректе - қайғы, баста - мұң, көңілде - қырау,

Оңай ма, жаным, жаныңда қайғы ауыртқасын.

Жүретін кезім бола ма өмірде мынау,

Шараптан емес, шаттықтан айналып басым?!

Жанардан ұштың, жасын күн - базарым едің,

Ақ арман неге қол бұлғап шақырмайды алдан?

Отырам сосын тұнжырап, сазарып өңім,

Оқтаулы мылтық секілді атылмай қалған.

Атыңды сенің айтамын ән қылып неге,

"Қозым-ау" деші күлімдеп Баяндай маған.

Тірлікті мынау, жаным-ай, мәңгілік деме,

Ұйықтап кетсем бір күні, оянбай қалам...