ตังเก

...ฉันเกิด อยู่แดน อีสาน

ถิ่นกันดารที่เขา ดูหมิ่น ดูแคลน

จากไกลไปหากินต่างแดน

ก็อาลัยแสนเมื่อจำต้องพรากบ้านมา

ร่อนเร่ พเนจรไป

เหมือนนกไพรไร้พง พนา

ไม่ได้จับไถ เลยไปจับปลา

ไม่ได้ทำนา เลยมากับ เรือ ตังเก

แรกแรก ก็กลัวหลายหลาย

ต้องเมามาย คลื่นโอ ละเห่

คิดถึงแม่ ที่เคยไกวเปล

โอ้เปลน้อย คือเรือตังเก

มีแม่ทะเล กล่อมนอน แรงแรง

...แม่ โมโหใครมา

หรือเป็นตำรา ให้ลูกแข็งแกร่ง

ลูก ขอปู ขอปลา

มากมากเถิดหนา พอเป็น ค่าแรง

ทะเล มันถมไม่เต็ม

เหมือนคนใจเค็ม ที่คอยยื้อแย่ง

คนจน ก็ถมไม่เต็ม

แต่ใจไม่เค็ม ทำงานเข้มแข็ง

อยากมีเรือสักลำ จะพาคนงามที่คิด จะแต่ง

ลอย ล่อง ลำ นาวา

ให้ปลาอิจฉา เวลา คลื่น แรง

...แม่ โมโห ใครมา

หรือเป็นตำรา ให้ลูกแข็งแกร่ง

ลูก ขอปู ขอปลา

มากมากเถิดหนา พอเป็นค่าแรง

ทะเลมันถมไม่เต็ม

เหมือนคนใจเค็ม ที่คอยยื้อแย่ง

คนจน ก็ถมไม่เต็ม

แต่ใจไม่เค็ม ทำงานเข้มแข็ง

อยาก มีเรือสักลำ จะพาคนงามที่ คิดจะแต่ง

ลอย ล่อง ลำนาวา

ให้ปลาอิจฉา เวลา คลื่น แรง