รักร้าวที่บึงพลาญ

แรกเจอ ที่บึงพลาญ

จิตใจฟุ้งซ่าน

แรกเจอ ก็แอบรักเขา

เพียงปั่น เรือเล่น

สวนกันสองเรา

เมื่อบ่ายวันเสาร์

ที่บึง วันนั้นมีงาน

นั่ง ชมปลา

ด้วยกัน เมื่อยามแดดร้อน

ซื้อหนมปังก้อน

ให้ปลา กินเป็นอาหาร

ตาพี่ ตาน้อง

เผลอมองกันนาน

โอ้บึงพลาญ

สองเรา นัดเจอทุกปี

น้อง เป็นคน เกษตรวิสัย

มันไม่ไกล เมืองร้อยเอ็ดนะพี่

ส่วนตัวพี่ชาย ก็อยู่ ธวัช-บุรี

ร้อยเอ็ดคือกัน

มาสร้าง สัมพันธ์ ไมตรี

น้องกลัว คุณพี่

ไม่มาแต่ง มาขอ

เจอะกัน งานบุญพลาญชัย

หัวใจ ตรงกันจดจ่อ

เจอะกัน งานบุญพลาญชัย

หัวใจ ตรงกันจดจ่อ

บ่ไปขอ สิเอาเรื่องเด้อพี่

หอมนางฟรี บ่ยอมแท้ๆ

กลัวแม่ด่าเอา

หวิงมีเจ้า แหถี่ มีจอม

น้องบ่ยอม ปล่อยหลุดมือแท้

ลูกมีแม่ โอ๊ยบุตรีมีพ่อ

บ่ขอต้องฟ้อง

หอมน้องถ้าเปลี่ยนใจ

พี่ ควงสาว

รักร้าว ที่บึงพลาญ

หลงคอยที่บ้าน

ตัดชุด เจ้าสาวเอาไว้

ไม่หวั่น ระแวง

เพราะความเชื่อใจ

วันหนึ่ง มาเจอ นั่งเรือกับใคร

แทบเป็นลมไป

น้ำตา ร่วงบึงพลาญ

รักเรา ละมันแหงมันร้าว

ติดกาว สามป๋องบ่ผ่าน

รักเรา ละมันแหงมันร้าว

ติดกาว สามป๋องบ่ผ่าน

เหมือนมีดบ่าน

เสียคมเป็นหล่าว

บ่าย ยาวยาว คงฟันบ่เข้า

ด้ามหักแน่นอน

ผู้ใดซ้อน อ้อนพี่บนเตียง

คือ คนเฮียง นั่งเรือกับอ้าย

เฮาคนพ่าย

ตรอมใจยอมป่วย

ต้องให้ย้วยย้วย เสียอ้ายอยู่บึง

นึกไม่ถึง ว่าเขาจะเป็นไปได้

ซอบกันหลาย กะยังเจอรักร้าว

บ่ทันเสียสาว กะดีแล้ว

กะดีแล้ว ละนา