กล้วยไม้

.กล้วย ไม้ ของเราแต่เก่า ก่อน

...อยู่ในดง ใน ดอน เจ้าซ่อนช่อ ซ่อน ใบ

...ไกล ภู่ ไกล ผึ้ง

...เจ้าอยู่ถึง ไหนไหน

...ใครจะเด็ด จะดม ได้ เราไม่เห็น เลย

ใครจะเด็ด จะดม ได้ เราไม่เห็น เลย

โอ้ กล้วย ไม้ เอย

...น่า ชื่น น่า เชย เจ้าบ่เคยชอก ช้ำ

...ทุกเช้า สาย บ่าย ค่ำ

...ชื่นบ่ช้ำ ชอก เลย

.เดี๋ยว นี้ ดูรึ กล้วย ไม้

...มาชูช่อ ชู ใบ บานอยู่ใน กระเช้า

...ลืม ดง ลืม ดอน

...ที่เคยอยู่ก่อน อยู่เก่า

...ภู่จะคลึง ผึ้งจะเคล้า ให้เจ้าเฉา ลง

ภู่จะคลึง ผึ้งจะเคล้า ให้เจ้าเฉา ลง

โอ้ กล้วย ไม้ เอย

...เจ้า ไม่น่า เลย ที่จะมาไหล หลง

...เจ้าลืมสุมทุม พุ่ม พง

...ลืม ดง ดอย เอย.

.เดี๋ยว นี้ ดูรึ กล้วย ไม้

...มาชูช่อ ชู ใบ บานอยู่ใน กระเช้า

...ลืม ดง ลืม ดอน

...ที่เคยอยู่ก่อน อยู่เก่า

...ภู่จะคลึง ผึ้งจะเคล้า ให้เจ้าเฉา ลง

ภู่จะคลึง ผึ้งจะเคล้า ให้เจ้าเฉา ลง

โอ้ กล้วย ไม้ เอย

...เจ้า ไม่น่า เลย ที่จะมาไหล หลง

...เจ้าลืมสุมทุม พุ่ม พง

...ลืม ดง ดอย เอย.