ทุ่งร้างนางลืม

มอง ลิบลิ่ว แถวทิวพนา ใกล้ค่ำ ย่ำสนทยา หนุ่มชาวนาก็เลิกจากงาน คุณพ่อเดินหน้า ต่อมาก็เป็นแม่ท่าน ท้ายสุด ก็คือแฟนฉัน เมื่อก่อนนั้น รักปานจะกลืน เห็น เธอเดิน ผ่านนาของฉัน ผ่าน ทางนี้ทุกวัน เคยสัมพันธ์ รักกันหวานชื่น สัญญารักมั่น รักกันกับแม่ขวัญยืน ว่ารัก จะไม่เป็นอื่น จะยั่งจะยืน ไม่จากไม่จร แต่พอ ไม่นาน ชลประทาน ตัดผ่าน บ้านเรา คนงาน เขาก็หล่อเหลา หุ่นของเขา ชาวพระนคร เขาผ่านนาน้อง แล้วมอง แต่หน้าของหล่อน มันเหมือน เป็นลางสังหรณ์ ว่าบังอร จะจรจากกัน แล้ว ต่อมา ไม่นานเท่าไร พอชล ประทานย้ายไป เธอก็หาย หนีไปจากฉัน มองทุ่งรักเก่า ที่เราเคยได้พบกัน ฉันยัง เฝ้ามองทุกวัน ไม่เห็น เธอนั้น ผ่านมาอีกเลย แล้ว ต่อมา ไม่นานเท่าไร พอชล ประทานย้ายไป เธอก็หาย หนีไปจากฉัน มองทุ่งรักเก่า ที่เราเคยได้พบกัน ฉันยัง เฝ้ามองทุกวัน ไม่เห็น เธอนั้น ผ่านมาอีกเลย