เบลอ

เธอตื่นสายหรือเปล่า กินอะไรตอนเช้า ไปทำงานยังไงแล้วใครรับกลับ ไม่อยากให้เธอนอนดึก เดี๋ยวไม่สบายนะ เธอมีใครที่คอยกอดเธอให้ไออุ่น ห่วงทั้งรู้ไม่มีสิทธิ์ แม้เพียงคิดถึงก็ไม่ควร แต่อยากให้เธอรู้ ยังเป็นคนคนเดิมของเธอ ยืนอยู่ตรงนี้ ยังลืมตัวว่ายังรักกัน แม้เธอเดินไปแสนไกล หากมันทำให้เธอวุ่นวาย ขอโทษที่ยังห่วงใย แต่จะให้ฉันทำเช่นไร ก็หัวใจมีเพียงเธอ ยังคงคอยตามปลุก เผื่อเธอในตอนเช้า ไปทำงานยังเบลอ เผลอรอเธอกลับ ที่ที่เคยนอนหลับ ยังหันมองอยู่อย่างนั้น แต่ไม่มีใครกอดฉัน เหมือนวันเก่า ห่วงทั้งรู้ไม่มีสิทธิ์ แม้เพียงคิดถึงก็ไม่ควร แต่อยากให้เธอรู้ ยังเป็นคนคนเดิมของเธอ ยืนอยู่ตรงนี้ ยังลืมตัวว่ายังรักกัน แม้เธอเดินไปแสนไกล หากมันทำให้เธอวุ่นวาย ขอโทษที่ยังห่วงใย แต่จะให้ฉันทำเช่นไร ก็หัวใจมีเพียงเธอ ยังเป็นคนคนเดิมของเธอ ยืนอยู่ตรงนี้ ยังลืมตัวว่ายังรักกัน แม้เธอเดินไปแสนไกล หากมันทำให้เธอวุ่นวาย ขอโทษที่ยังห่วงใย แต่จะให้ฉันทำอย่างไร ฉันยังเป็นคนคนเดิมของเธอ ยืนอยู่ตรงนี้ ยังลืมตัวว่ายังรักกัน แม้เธอเดินไปแสนไกล หากมันทำให้เธอวุ่นวาย ขอโทษที่ยังห่วงใย แต่จะให้ฉันทำเช่นไร ก็หัวใจมีเพียงเธอ