کابوس

سرد است

سرد است گريبانت

آن گوشه ايمانت

آن جعد پريشانت

سرد است كمي بنشين

آن شور و تقلاييت

در غارت موهايت

واي از شب چشمانت

سرد است كمي بنشين

سرد است بيا بنشين

در خويش مرا جا كن

با بوسه نگاهم دار

قلاده دل وا كن

اهلي نشدم آخر

نااهل تو مي مانم

اين رنج حرامم باد

ميداني و ميدانم

بیزارم از این کابوس

این حسرت وامانده

عطر تن و بومی تو

آرام مرا برده