กอดตัวเอง

สักวันหนึ่งเราจะเข้าใจ ว่าการเดินทางมีขวากหนามมากมาย

ทำให้เรียนรู้ ทำให้เข้าใจ ว่าชีวิตมันไม่ง่ายเลย

วันที่ผ่านเรื่องที่แล้วมา การเวลาทำให้เรียนรู้

ว่าชีวิตต้องไปต่อ ท้อไม่ได้เลย แม้ยากเย็นเท่าไร

อาจจะล้ม แต่จะลุก อาจจะร้องแต่ไม่ท้อ

ฉันต้องไปต่อ ขอแค่ใจบอก ฉันจะก้าวต่อไป

กอดตัวเองเอาไว้ วันที่ใจอ่อนแอเก็บเอาคำว่าแพ้

ฉันจะไม่ถอดใจ แม้จะเหน็ด แม้จะเหนื่อย แม้น้ำตาไม่มีให้ใหล

สรุปสุดท้ายเป็นใง อยู่ที่ใจเราเอง

แม้วันหนึ่งอาจไม่เหลือใคร แต่ว่าเราก็ยังมีลมหายใจ

กัดฟันเดินด้วยแรงและความตั้งใจ ไม่นานจุดหมายจะมาถึง

อาจจะล้ม แต่จะลุก อาจจะร้องแต่ไม่ท้อ

ฉันต้องไปต่อ ขอแค่ใจบอก ฉันจะก้าวต่อไป

กอดตัวเองเอาไว้ วันที่ใจอ่อนแอเก็บเอาคำว่าแพ้

ฉันจะไม่ถอดใจ แม้จะเหน็ด แม้จะเหนื่อย แม้น้ำตาไม่มีให้ใหล

สรุปสุดท้ายเป็นใง อยู่ที่ใจเราเอง

มองออกไปทางใหนก็มีผู้คนอยู่อีกมากมาย

ความรู้สึกของเขามันก็ไม่ต่างจากเราเท่าไร

ช่วงจังหวะเวลาชีวิต ที่ฟ้าลิขิต จะเพี้ยนจะผิด ก็เขียนกันไป