ធីតាវិមានមាស

អនិច្ចាវាសនា ភេជ្ជរ៉ាអភ័ព្វ

តឹងទ្រូងស្ទើរស្លាប់ ចុកចាប់ពេញប្រាណ

ព្រាត់ប្រាសមាតា បិតាក្សត្រក្សាន្ត

ចាកចោលវិមាន ខានបានរស់នៅទៀតហើយ

ត្រាច់ចរដោយដង ជ្រលងបព្វតា

តែឯងអង្គា ស្គាល់តែទុក្ខឥតស្បើយ

យកស្មៅជាព្រំ ថ្មភ្នំជាខ្នើយ

អនិច្ចាភេជ្ជរ៉ាអឺយ! ធ្លាប់កៀកកើយ ស្រីស្នំឆ្វេងស្តាំ

ឥឡូវរស់នៅ នឹងសត្វតិរច្ឆាន

ជំនួសក្សត្រក្សាន្ត ធ្លាប់រក្សាថ្នាក់ថ្នម

នឹកឡើងឈឺផ្សា ចាក់ដោតក្រៀមក្រំ

ស្តាប់សព្ទសូរសត្វយំ ជួសស្នូររងំតន្រ្តីកំដរ

ឱ! ភេជ្ជរ៉ា ធីតាវិមានមាសអឺយ!

កើតមកហើយ ទទួលវាសនាមិនល្អ

យប់ថ្ងៃខំត្រដរ ឆ្លងជ្រោះថ្ម ត្រាច់ចរគ្មានទីដៅ

ឱ! ភេជ្ជរ៉ា ធីតាវិមានមាសអឺយ!

ឱ! ភេជ្ជរ៉ា ធីតាវិមានមាសអឺយ!