Alıştım Üzülmeye

(Ben zaten alıştım üzülmeye) Heyecanlandım görünce seni, karşımda öyle gülünce belki Bir şeyler düzelir sanmıştım İçimde sakladım, söylemedim sana, hislerim beni bitirir her gün Çırpındım, çok dibe batmıştım Bana sen lazımsın (Um'runda değil miyim?) Kaybolmuş, bulamazsın (Farkında değil miyim?) Nefes almak bile içimden gelmiyo' Sana anlatmak bile buna yetmiyo' Ben zaten alıştım üzülmeye Gidenlerin arkasından el salladım Boş ver, hiç gerek yok beni düşünmeye Biraz içmiştim, o yüzden ağladım Ama senin um'runda değil ki Bir anda her şey bitiyor Gün geçtikçe öyle çok yoruyor ki Dünya gibi kafamda sürekli dönüyor Ben zaten alıştım üzülmeye Gidenlerin arkasından el salladım Boş ver, hiç gerek yok beni düşünmeye Biraz içmiştim, o yüzden ağladım Ben zaten alıştım üzülmeye Gidenlerin arkasından el salladım Boş ver, hiç gerek yok beni düşünmeye Biraz içmiştim, o yüzden ağladım