พี่บุญน้อย

พี่บุญน้อย ต้องคล้อยจากจร

ถึงพี่มาก่อนก็ไม่มีหวัง

พี่คงโง่งมเหมือนงั่ง

เขามาทีหลัง เขายังคว้าเจ้าไปชม

พี่มัวเหนียม เจียมแม้ถ้อยคำ

รู้ตัวว่าต่ำ จึงช้ำไม่สม

กล้ำกลืนฝืนใจจำข่ม หน้าชื่นอกตรม

ต้องมาขื่นขม แต่เดียวเปลี่ยวดาย

บุญพี่ถึงมี แต่ก็น้อยเต็มที

วิมานรักพี่ จึงพักกลับกลาย

มัวนิ่งมัวนึกเอียงอาย

กว่าจะแก้ก็สาย สุดจะหมายปองมั่น

พี่บุญน้อย ต้องคล้อยจากลา

ขืนอยู่เห็นหน้า ยิ่งพาโศกศัลย์

บาปกรรมที่ทำหรือนั่น

รักใครใฝ่ฝัน ต้องมามีอัน พ่ายแพ้แก่เขา

พี่บุญน้อย ต้องคล้อยจากลา

ขืนอยู่เห็นหน้า ยิ่งพาโศกศัลย์

บาปกรรมที่ทำหรือนั่น

รักใครใฝ่ฝัน ต้องมามีอัน พ่ายแพ้แก่เขา