บ่ตาย...แต่อ้ายเจ็บ

หล่ะเจ้าแต่งงาน อ้ายนอนไห้

ขาดเจ้าบ่ถึงตาย แต่มันช้ำเจ้าฮู้บ่

หล่ะเจ็บบ่มีหยังท่อแนวคนเคยอยู่ใกล้ สิไปให้ผู้อื่นบาย

อาการใจบอกได้เลยว่าอ้ายบ่ตายแต่มันเสียหลัก

ฮู้บ่คนอกหักส่ำ ไม้ตายบ่ทันล้ม

เจ้าสาวงานนี้ฮู้บ่ว่ามีผู้บ่าวบาดเจ็บ

ในวงเล็บเจ็บตรงที่หัวใจ

ไม่ต้องบอกน่าจะรู้ว่าเขาคือใคร

เคยลึกซึ้งกันแค่ไหน ใครตอบไม่ได้นอกจากเจ้าสาว

ส่ำคันหลาวพุ่งเข้าแทงใจอ้าย

คืนส่งหอมันเจ็บหลาย พอแต่อ้ายฮู้ข่าว

คนเคยรู้ใจอยู่ในอ้อมกอดเจ้าบ่าว

คนเคยรู้ใจอยู่ในอ้อมกอดเจ้าบ่าว

ส่วนอ้ายคนฮักฟาวทนอยู่อย่างทรมาน

เบิดแฮงต้าน คึดฮอดคำหวานหวานครั้งอดีตก่อนเก่า

น้ำตาเฮามันไหลผ่าแก้มยามฝาแอ้มฮักพัง

เกือบแมนยั้งใจอยู่บ่มีไหว

เจ้าแต่งไปฮู้ว่าไผนอนเจ็บผ่างต่างตายย้อน

คือปลาข่อนบืนตายจ่อลอ

เบิดหวังสิพ้อหนองน้ำบ่อหลวง

คนรักเคยควงตำแหน่งเจ้าสาวในฝัน

มาตัดสายสัมพันธ์ กลางฝันค้างโคกแล้วหนอ

น้องแต่งงานไปอำลารักเราเข้าหอ

ส่วนอ้ายบ่ตายดอกหนอแต่เจ็บฮู้บ่จนทนบ่ได้

ส่ำหนามไผ่ตำหัวคิ้ว ส่ำหนามไผ่ตำหัวคิ้ว

ใจหวิวเลือดย้อยไหลบ่า คือกับน้ำตาอ้ายหลั่งให้เจ้า

วันเข้าสู่พิธีให้แฟนพี่มีความสูขสันต์

มื้อนี้มันสิ้นหวังลงแล้วคนสิ้นแววเบิดหวังนั่งท้อ

มันเจ็บเด้น้อหัวใจเอย...