ฤดูอกหัก

มีฤดูหนึ่งมันช่างยาวนาน ยังไม่แปรเปลี่ยน เป็นฤดูกาล ที่เฝ้ารังควาญ มันช่างผิดเพี้ยน ฝนตั้งเค้าอีกแล้ว เมฆหมอกไม่แคล้วครอบคลุมครึ้มไป ฉันจะหลบ ได้ที่ไหน ตั้งแต่เธอนั้นเดินจากไป เหมือนถูกบังคับให้เปียกตลอดมา ต้องติดอยู่ในฤดูอกหัก ตกอยู่ในห้วงความรักที่มันเลวร้าย ต้องอยู่ท่ามกลางสายลมของความหนาวใจ และเปียกปอนไปทั้งใจด้วยหยดน้ำตา หยดน้ำตาหนึ่ง หล่นร่วงโปรปราย นองท่วมหัวใจ ความเศร้าลำพัง ยังเฝ้าคอยเติม จนเริ่มไม่ไหว ฝนตั้งเค้าอีกแล้ว เมฆหมอกไม่แคล้วครอบคลุมครึ้มไป ฉันจะหลบ ได้ที่ไหน ตั้งแต่เธอนั้นเดินจากไป เหมือนถูกบังคับให้เปียกตลอดมา ต้องติดอยู่ในฤดูอกหัก ตกอยู่ในห้วงความรักที่มันเลวร้าย ต้องอยู่ท่ามกลางสายลมของความหนาวใจ และเปียกปอนไปทั้งใจด้วยหยดน้ำตา อีกนานไหมที่ใจจะผ่านมันไป อีกนานไหมที่เป็นอย่างนี้ Ooh oh, ต้องติดอยู่ในฤดู (ฤดู) อกหัก (oh oh) ตกอยู่ในห้วงความรักที่มันเลวร้าย ต้องอยู่ท่ามกลางสายลมของความหนาวใจ และเปียกปอนไปทั้งใจด้วยหยดน้ำตา