บังอาจรักเธอ

ฉันขอโทษที่ไม่เจียมหัวใจ รั้งมันไว้ไม่ทันฝันว่าเธอจะมอง ลืมไปว่าไม่ควรไม่สำคัญ มันไม่ควรเรียกร้องแค่ได้มองก็บุญ ฟ้าก็อยู่สูงเกินไป เหวก็ต่ำไม่คู่กัน เหมือนเธอกับฉัน ที่ควรจะห่างกันไว้ บังอาจไปรักคนอย่างเธอ ก็เหมาะสมแล้วที่ปวดใจ ฉันมันคนต้อยต่ำเกินไป จึงไม่มีสิทธิ์จะฝัน บังอาจไปรักโดยไม่ดู ไม่ยอมรับรู้ว่าต่างกัน ฉันก็ควรจะเจ็บให้นาน โทษฐานที่ไม่ระวังหัวใจ หลงคิดว่าจะเอาใจซื้อใจ เธอเจอใครไม่สนพร้อมสู้ทนเพื่อเธอ ลืมไปว่าเรามันไม่เหมือนกัน ฉันไม่ควรพร่ำเพ้อ หลงละเมออย่างนี้ ฟ้าก็อยู่สูงเกินไป เหวก็ต่ำไม่คู่กัน เหมือนเธอกับฉัน ที่ควรจะห่างกันไว้ บังอาจไปรักคนอย่างเธอ ก็เหมาะสมแล้วที่ปวดใจ ฉันมันคนต้อยต่ำเกินไป จึงไม่มีสิทธิ์จะฝัน บังอาจไปรักโดยไม่ดู ไม่ยอมรับรู้ว่าต่างกัน ฉันก็ควรจะเจ็บให้นาน โทษฐานที่ไม่ระวัง ก็ยอมให้ดูถูก ให้รังเกียจ ให้เธอเหยียดหยามได้ตามใจ ให้เธอเหม่อ ให้เธอเกลียด ให้เธอตอกย้ำให้จำเอาไว้ โว้ว บังอาจไปรักคนอย่างเธอ ก็เหมาะสมแล้วที่ปวดใจ ฉันมันคนต้อยต่ำเกินไป จึงไม่มีสิทธิ์จะฝัน บังอาจไปรักโดยไม่ดู ไม่ยอมรับรู้ว่าต่างกัน ฉันก็ควรจะเจ็บให้นาน โทษฐานที่ไม่ระวังหัวใจ ฉันขอโทษที่มีแค่หัวใจ มันไม่พอใช่ไหม ฉันเข้าใจจึงไม่บังอาจรักเธอ