สุดขั้ว

มองไปจนถึงทาง

ที่ไม่อาจจับต้อง

ทางที่ไม่มีวันเจอ

เพียงแค่หลงละเมอ

วันที่ใจเผอเรอ

วันที่ทีเราหนึ่งเดียว

จับแตะได้แต่ความเหงา

ใจร้าวลึกลง

มันหยั่งรากจนสุดขั้วเหงา

เพียงเฝ้าเวียนมา

ไม่ร้างไม่ลา

เฝ้าติดตามหาจนพบกัน

ไม่พรากจาก

อยู่ข้างร่วมกันตลอดมา

บางคืนบางวัน

ในหมู่คนมาหลาย

เจ้ายังแทรกกายเข้ามากั้นขวาง

จับแตะได้แต่ความเหงา

ใจร้าวลึกลง

มันหยั่งรากจนสุดขั้วเหงา

เพียงเฝ้าเวียนมา

ไม่ร้างไม่ลา

เฝ้าติดตามหาจนพบกัน

ไม่พรากจาก

จับแตะได้แต่ความเหงา

ใจร้าวลึกลง

มันหยั่งรากจนสุดขั้วเหงา

เพียงเฝ้าเวียนมา

ไม่ร้างไม่ลา

เฝ้าติดตามหาจนพบกัน

ไม่พรากจาก

อยู่ร่วมกันตลอดมา

จับแตะได้แต่ความเหงา

ใจร้าวลึกลง

มันหยั่งรากจนสุดขั้วเหงา

เพียงเฝ้าเวียนมา

ไม่ร้างไม่ลา

เฝ้าติดตามหาจนพบกัน

ไม่พรากจาก

อยู่ร่วมกันตลอดมา

จับแตะได้แต่ความเหงา

ใจร้าวลึกลง

มันหยั่งรากจนสุดขั้วเหงา

เพียรเฝ้าเวียนมา

ไม่ร้างไม่รา

เฝ้าติดตามหาจนพบกัน

ไม่พรากจาก