Цемра

І я калісь стану маліць яе згубіць Разам з душой розум сышоў, толькі куды? І не глядзець у яе бок, Так назаўжды Жыць Сцены вакол, і я наконт яе пытаў - Хто ж яна ёсць? Дабро ці зло? Хто б адказаў Як падлічыць колькасць ахвяр, і хто каго Змог? Цемра, ідзі З раніцы ўздоўж, Каб не сляпіць Болей ужо Холад туліў, і два крылы сыпалі снег Я ад такой сцюжы дамоў – яна ўслед І адчуваць скураю, што і ў мяне ёсць Злосць Памяць, спалі момант, калі ўсё пачалось Той успамін горкі, як дым, востры, як нож І падлічыць колькасць ахвяр, і хто каго Змог Цемра, ідзі З раніцы ўздоўж, Каб не сляпіць Болей ужо Стань для мяне, Чуеш, стань для мяне Новым святлом, Новым сэнсам далей Не варушыць Гэта нельга цяпер З кожнай хвілінай Цяжэй, і цяжэй, і цяжэй... І цяжэй...