Crédits

INTERPRÉTATION
Carabao
Carabao
Chant
ปรีชา ชนะภัย
ปรีชา ชนะภัย
Guitare électrique
Thierry Mekwattana
Thierry Mekwattana
Guitare électrique
Yuenyong Opakul
Yuenyong Opakul
Chant
A-nupong Prathampattama
A-nupong Prathampattama
Basse
Kirati Phromsaakhaa Na Sakon Nakhon
Kirati Phromsaakhaa Na Sakon Nakhon
Percussion
Pornchai Janaim
Pornchai Janaim
Batterie
Sarangson Reangsri
Sarangson Reangsri
Violon
Pongprom Sanitwong Na Ayutthaya
Pongprom Sanitwong Na Ayutthaya
Claviers
Thanakorn Thoopkaew
Thanakorn Thoopkaew
Claviers
Amnaat Luukjan
Amnaat Luukjan
Batterie
Amnaj Lookjan
Amnaj Lookjan
Piano
Kirkkumpol Prathompatama
Kirkkumpol Prathompatama
Basse
Thanis Sriklindee
Thanis Sriklindee
Flûte
Thanit Siiklindii
Thanit Siiklindii
Claviers
COMPOSITION ET PAROLES
ปรีชา ชนะภัย
ปรีชา ชนะภัย
Composition
Thierry Mekwattana
Thierry Mekwattana
Composition
Yuenyong Opakul
Yuenyong Opakul
Paroles
PRODUCTION ET INGÉNIERIE
Carabao
Carabao
Production
Woody Pornpitaksuk
Woody Pornpitaksuk
Ingénierie de mastérisation

Paroles

[Verse 1]
จนป่านนี้ไม่มีวี่แวว
เป็นไปแล้วทั้งหญิงและชาย
บ้างก็แร็ป บ้างก็เป็นร๊อค
เต้นท่าช็อคท่าชักท่าโช้ค
[Verse 2]
เกิดเมืองนี้ใช่เกิดเมืองไหน
เกิดเมืองไทยต้องเต้นอย่างไทย
เต้นรำวง สามช่าเอาไหม
เต้นตามประสาคนไทย
[Verse 3]
อันดนตรีไม่มีพิษภัย
แต่ยังไงใคร่ครวญคิดดู
ลูกและหลานมีเอกลักษณ์
ให้ฟูมฟักในความเป็นไทย
[Verse 4]
เรื่องของแร็ป เป็นเรื่องคนดำ
เรื่องของร็อค เป็นเรื่องคนขาว
อยู่เมืองนี้ มีแค่ไทยลาว
กินละข้าวเจ้าข้าวเหนียว
[Verse 5]
ผิดหวังนิดหน่อย
น้อยใจในความเป็นไป
ไม่รู้เมื่อไร
คนไทยถึงจะรักของไทย
[Verse 6]
รัฐบาลผู้น่าสงสาร
ก้มหน้าทำงานยังสู้พ่อค้าไม่ไหว
เอาแร็ปเอาร็อคล้างหมองคนไทย
ค้าขายกำไร ลูกหลานช่างมัน
[Verse 7]
รัฐบาลผู้น่าสงสาร
ต้องไปดูงานของรัฐบาลเวียงจันทน์
ทั้งแร็ปทั้งร็อค เข้มงวดกวดขัน
เพราะกลัวลูกหลานเขาหลงวัฒนธรรม
[Verse 8]
ความเป็นไทยยิ่งยืนมานมนานนับพันปี
แต่บัดนี้กำลังจะถูกหลอมละลาย
ความเป็นไทยในสายธารแห่งโลกาวินาศ
มีโอกาสถึงล่มสลายเพราะนายทุน
[Verse 9]
เรื่องของแร็ป เป็นเรื่องคนดำ
เรื่องของร็อค เป็นเรื่องคนขาว
อยู่เมืองนี้ มีแค่ไทยลาว
กินละข้าวเจ้าข้าวเหนียว
[Verse 10]
ผิดหวังนิดหน่อย
น้อยใจในความเป็นไป
ไม่รู้เมื่อไร
คนไทยถึงจะรักของไทย
[Verse 11]
รัฐบาลผู้น่าสงสาร
ก้มหน้าทำงานยังสู้พ่อค้าไม่ไหว
เอาแร็ปเอาร็อคล้างหมองคนไทย
ค้าขายกำไร ลูกหลานช่างมัน
[Verse 12]
รัฐบาลผู้น่าสงสาร
ต้องไปดูงานของรัฐบาลเวียงจันทน์
ทั้งแร็ปทั้งร็อค เข้มงวดกวดขัน
เพราะกลัวลูกหลานเขาหลงวัฒนธรรมของตนเอง
Written by: Thierry Mekwattana, Yuenyong Opakul, ปรีชา ชนะภัย
instagramSharePathic_arrow_out

Loading...