ภาพถ่ายวันวาน (1920)

เรื่องราวแห่งความรัก ครั้งหนึ่ง ที่เปื้อนด้วยรอยยิ้มและมีน้ำตาให้กับมัน หากเปรียบดั่งดวงดาว คงสวยงาม ประดับประดาด้วยเรื่องราวที่คิดถึง หากเปรียบดั่งฤดูกาล ที่เหงาใจ เธอคือลมที่ฉันคิดถึงในหน้าร้อน ไออุ่นในทุกคราที่ฉันเคยได้วอนขอ ในวันที่ฝนพรำนั้นทำให้ฉันเปียกปอน ได้โปรดเถอะให้ฉันหนีไป จากตรงนี้ จากความทรงจำเเสนดีที่ฉันยังคงเก็บเอาไว้ ได้โปรดเถอะให้ฉันหายไป กับเวลา เพราะเธอยังอยู่ตรงนี้ ที่เดิมไม่เคยลาจาก เป็นดอกไม้ที่งดงามผู้แสนพร่างพราว ที่ยังคอยอยู่ในดาวมืดดำที่ดูว่างเปล่า ยังมีฉันคอยดูแล ไม่เคยเลือนจางหาย เรื่องราวแห่งความรัก ครั้งใด ที่ถูกซ่อนเก็บไว้แม้วันเวลาได้ผ่านมา ภาพถ่ายในวันวาน ถูกขีดเขียนด้วยปากกาฝัน ว่าจะมีกันเเละกันอยู่ตรงนี้ตลอดไป หากเปรียบดั่งฤดูกาล ที่เปลี่ยนผัน เธอยังคงเป็นลมที่ฉันคิดถึงในหน้าร้อน ไออุ่นในทุกคราที่ฉันเคยได้วอนขอ และเธอเปรียบดั่งฝนพรำที่ทำให้ฉันเปียกปอน ได้โปรดเถอะให้ฉันหนีไป จากตรงนี้ ไปยังดินเเดนเเสนไกลที่ไม่มีเธออยู่ในนั้น ได้โปรดเถอะให้เธอหายไป กับเวลา เพราะเธอยังอยู่ตรงนี้ที่เดิม ไม่เคยลาจาก เป็นดอกไม้ที่งดงามผู้แสนพร่างพราว ที่ยังคอยอยู่ในดาวมืดดำที่ดูว่างเปล่า ยังมีฉันคอยดูแล อยากพบเธออีกครั้ง เพราะทุกความรักใด ๆ ที่เคยมีกันจะงดงามและตรึงติดใจ พร้อมทิ้งรอยน้ำตา ความสุข ซ่อนเก็บไว้ ผ่านเรื่องราว ที่เราเคยโอบกอดกันเต้นรำใต้เเสงดาว พราวซิบบอกรักกันด้วยเสียงเพลง บทกวีแห่งรักที่เราได้เขียนเอง ซ่อนเก็บไว้ให้เป็นดั่งวันวาน