กอดอ้ายในฝัน

ลมแล้งแห้งผาก

พลัดพรากคนรักจากนาลาไกล

สัญญาหัวใจ ฝากอ้ายไว้ในเป้ความฝัน

ส่งอ้ายขึ้นรถไฟ คำพูดสุดท้ายเฮาสิบ่ลืมกัน

กี่ความคิดฮอดลอดผ่าน ยามที่ลมเหงาพัดซูนหัวใจ

มองดูรูปถ่ายเคียงคู่กับอ้าย แปะอยู่หน้าเฟส

มื้อบุญผะเหวด

ฟังเทศน์ทำทานเที่ยวงานเคียงกาย

สี่ห้าเดือนผ่าน ข่าวคราวอ้ายนั้นเงียบหายห่างใจ มือถือเฟสบุ๊คปิดไป

ข่าวคราวเงียบหายเหมือนลมลับลา

อ้ายคงลืมคืนวันเก่า เก่า

ฮู้บ่นอแผ่นดินฮักเฮา เปื้อนรอยน้ำตา

* เบิ่งโค้งขอบฟ้า ไต่คันแทนามื้อบ่มีอ้าย

คิดฮอดยามใด ฝากรอยแผลใจของคนห่วงหา

กอดอ้ายในฝัน ว่างเปล่าข่าวการกลับมา

ให้ลืมหรือหักใจลา ส่งข่าวมาบอกกันสักคำ

แผ่นดินหัวใจ เคยปลูกฮักไว้ ใส่บาตรร่วมขัน

คำว่าเฮาฮักกัน ฝากลอดรั้วหัวใจไถ่ถาม

เสียงหวูดรถไฟ แว่วมายามใด๋ให้ยิ่งตอกย้ำ

เบิ่งตาเว็นตกน้ำยามค่ำ

สิเกี่ยวก้อยไผไต่คันแทนา