พร่ำเพรื่อ

เจ็บมาซ้ำ ๆ ช้ำมาเท่าไร

ก็ยังไม่จำ ยังไม่เข้าใจ

ยังเอาแต่รัก เอาแต่หลง

เอาแต่หวังลม ๆ อีกแล้วใจ

โดนมาซ้ำ ๆ ก็ยังอภัย

เลือกจะไม่จำ แกล้งไม่เข้าใจ

กี่เหตุผลที่ปลอม ๆ

เอามาใช้เพื่อหว่านล้อมหัวใจ

กี่คำที่เธอโกหกทั้งที่มันฟังแล้วช่างตลก

แต่ว่าใจก็ยังโกหกว่าเธอยังรัก

จะกี่ครั้งเธอทำร้าย แค่บอกรักฉันก็หาย

โอ้ ใจข่างง่ายเหลือเกิน

ทั้งที่เธอผิดซ้ำ ๆ พร่ำเพรื่อเท่าไร

ยังเอาแต่ให้อภัยพร่ำเพรื่ออย่างนั้น

เจ็บเท่าไรก็ยังไม่จำ

เพียงแค่เธอมาพร่ำรำพันคำว่ารัก

ก็หลงเชื่อเธอง่ายดาย

ทั้งที่เจ็บซ้ำ ๆ ย้ำไปกี่ครั้ง

ก็ยังอยากจะหวังให้เธอกลับใจ

ยังจะพร่ำจะเพ้อรักเธอถึงเมื่อไร

เป็นไอ้โง่งมงายคนนึง

ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าฉันต้องช้ำจะทำไปถึงเมื่อไร

ถ้ายังจะทำ จะทำเป็นพูดเป็นพร่ำไปเพื่ออะไร

อยากให้มีสักวัน ฉันเริ่มต้นใหม่โดยไม่รักเธอ

กี่คำที่เธอโกหกทั้งที่มันฟังแล้วช่างตลก

แต่ว่าใจก็ยังโกหกว่าเธอยังรัก

จะกี่ครั้งเธอทำร้าย แค่บอกรักฉันก็หาย

โอ้ ใจช่างง่ายเหลือเกิน

ทั้งที่เธอผิดซ้ำ ๆ พร่ำเพรื่อเท่าไร

ยังเอาแต่ให้อภัยพร่ำเพรื่ออย่างนั้น

เจ็บเท่าไรก็ยังไม่จำ

เพียงแค่เธอมาพร่ำรำพันคำว่ารัก

ก็หลงเชื่อเธอง่ายดาย

ทั้งที่เจ็บซ้ำ ๆ ย้ำไปกี่ครั้ง

ก็ยังอยากจะหวังให้เธอกลับใจ

ยังจะพร่ำจะเพ้อรักเธอถึงเมื่อไร

เป็นไอ้โง่งมงายคนนึง

ทั้งที่เธอผิดซ้ำ ๆ พร่ำเพรื่อเท่าไร

ยังเอาแต่ให้อภัยพร่ำเพรื่ออย่างนั้น

เจ็บเท่าไรก็ยังไม่จำ

เพียงแค่เธอมาพร่ำรำพันคำว่ารัก

ก็หลงเชื่อเธอง่ายดาย

ทั้งที่เจ็บซ้ำ ๆ ย้ำไปกี่ครั้ง

ก็ยังอยากจะหวังให้เธอกลับใจ

ยังจะพร่ำจะเพ้อรักเธอถึงเมื่อไร

เป็นไอ้โง่งมงายคนนึง