นั่งงอนที่โรงงาน

อ้ายบอกว่าฮัก เป็นหยังคือเฮ็ดจั่งซั่น

ให้สาวโรงงาน ต้องเสียน้ำตาจนได้

บ่สมแท้น้อคนไว้ใจ เจอคนสวยสวย ก็ลาไกล

ตำบักหุ่งก็เลิกซื้อมาฝากให้

หยูกยาเคยถึงเวลาที่น้องเป็นไข้

วันนี้ความห่วงใย เอาไปฝากใครเล่าน้อ

เว้าหยอกซื่อซื่อ บ่ถือบ่เคืองอ้ายดอก

ผู้สาวบ้านนอก ฮักใครฮักจริงฮู้บ่

แม้ว่าหมดหวังก็ยังรอ เผื่ออ้ายจะหวนคืนมาง้อ

เบอร์คนบ่งามยามนี้อ้ายลบแล้วบ้อ

หากคนสวยสวย เขาทำอ้ายน้ำตาคลอ

คิดเห็นไผบ่พ้อ น้องยินดีให้ปรึกษา

นั่งงอนอยู่หน้าโรงงาน

เพื่อนเพื่อน เดินผ่านก็บ่มีแฮงเว้าจา

กินก๋วยเตี๋ยว ก็คิดเห็นแต่ใบหน้า

กินน้ำอัดลม ก็ขมในคอขึ้นมา

คึดฮอดแฮงแฮง ทุกครา น้ำตาก็ย้อยลงใจ

บ่ายวันเสาร์ อ้ายควงไผน้อเดินห้าง

คึดฮอดความหลัง แล้วอดใจแป้วบ่ได้

ฮอดวันสงกรานต์บ่มีใคร กลับบ้านด้วยกันเป็นเพื่อนใจ

งานสู้บ่ถอยความฮักมีแต่แพ้พ่าย

เป็นสาวโรงงานน้องนี้ก็มีหัวใจ

ฮอดมื้อเสียอ้ายไป หัวใจก็เฝ้าฮำฮอน

นั่งงอนอยู่หน้าโรงงาน

เพื่อนเพื่อน เดินผ่านก็บ่มีแฮงเว้าจา

กินก๋วยเตี๋ยว ก็คิดเห็นแต่ใบหน้า

กินน้ำอัดลม ก็ขมในคอขึ้นมา

คึดฮอดแฮงแฮง ทุกครา น้ำตาก็ย้อยลงใจ

บ่ายวันเสาร์ อ้ายควงไผน้อเดินห้าง

คึดฮอดความหลัง แล้วอดใจแป้วบ่ได้

ฮอดวันสงกรานต์บ่มีใคร กลับบ้านด้วยกันเป็นเพื่อนใจ

งานสู้บ่ถอยความฮักมีแต่แพ้พ่าย

เป็นสาวโรงงานน้องนี้ก็มีหัวใจ

ฮอดมื้อเสียอ้ายไป หัวใจก็เฝ้าฮำฮอน