รักจนจนบ่ดนกะลืม

แค่เอ่ยลา อ้ายกะน้ำตาหยาด

คือใจสิขาด ลงคาคำเว้า

ย้อนอ้ายจน จึงต้องทนทำใจ

ก้มหน้าลา ไปให้ไกลเรื่องเก่า

สู้ทุกทุกอย่าง เพื่อทางฮักเฮา

แต่ต้องสูญเปล่า บ่ สมที่ถากถาง

ถอยหลีกทาง เพื่อให้นางก้าวไป

คันอยู่กับอ้าย อนาคตเลือนราง

ได้ควงแขน คนมีเงินมีทอง

อย่าหันมามอง คนที่เคยเคียงข้าง

แต่งกับเขา สะเด้อน้องนาง

ถิ่มฮักฮ้างฮ้าง อย่ามัวนั่งกังวล

อีกบ่ดน บ่ดนกะลืม

อีกบ่ดน บ่ดนกะลืม

อย่าโศกเศร้าซึม เถาะเด้อหน้ามน

พ่อแม่เพิ่นเห็นดีนำ

ไปเถิดก้อนคำ บ่ต้องมาสน

จงเตรียมใจไว้เพื่อการเริ่มต้น

รักจนจน บ่ ดนกะลืม

รักจนจน บ่ ดนกะลืม

บ่ ดนกะลืม บ่ ดนกะลืม

แค่เอ่ยลาอ้ายกะน้ำตาหยาด

เสียดายขนาดทั้งเศร้าซึม

เค้นคำเว้าว่า บ่ เป็นหยัง

อ้ายเอ่ยทุกครั้ง คือจังคำซ้ำตืม

คนคืออ้ายง่าย แก่การถูกลืม

แต่ฮักเคยปลื้ม อ้ายนั้นลืมบ่ลง

แต่ฮักเคยปลื้ม อ้ายนั้นลืมบ่ลง

รักจนจน บ่ ดนกะลืม

รักจนจน บ่ ดนกะลืม

อย่าโศกเศร้าซึมเถาะเด้อหน้ามน

พ่อแม่เพิ่นเห็นดีนำ

ไปเถิดก้อนคำ บ่ ต้องมาสน

อีกบ่ดน บ่ดนกะลืม

อีกบ่ดน บ่ดนกะลืม

อย่าโศกเศร้าซึม เถาะเด้อหน้ามน

พ่อแม่เพิ่นเห็นดีนำ

ไปเถิดก้อนคำ บ่ต้องมาสน

จงเตรียมใจไว้เพื่อการเริ่มต้น

รักจนจน บ่ ดนกะลืม

รักจนจน บ่ ดนกะลืม

บ่ ดนกะลืม บ่ ดนกะลืม...