คนไม่เจียม

ฉันกลายเป็นคนอย่างนี้ ได้ยังไง

ฉันเห็นแก่ตัวใช่ไหม ที่ทำอย่างนั้น

จะพูดคำว่ารัก เพื่ออะไรกัน

ทั้ง ทั้ง ที่คนอย่างฉันไม่ควรคู่เธอ

แม้ว่าดาวจะลอยหลงฟ้า โชคชะตาจะขีดพาให้พบเจอ

แต่ดาวยังคง เป็นดาวเสมอ แม้ว่าเธอจะเผลอลืมไป

อย่าฉุดเธอไว้อีกเลยขอที

จับมือเธอไว้อย่างนี้เพื่ออะไร

ปล่อยเธอให้หวนกลับฟ้า ของเธอไป

ปล่อยน้ำตาให้มันไหล ให้มันรินล้างใจคนไม่เจียม

แม้เราจะต้องปวดร้าว สักเท่าไหร่

แม้มันจะไม่เป็นไป เหมือนใจต้องการ

ไม่เจอกันอีกแล้ว จนชั่วกาล

สักวันเธอคงจะรู้ ว่าฉันทำเพื่อใคร

คำว่ารักแม้มันจะยิ่งใหญ่ แต่มันไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่าง

ปล่อยน้ำตาให้มันไหล ให้มันรินล้างใจคนไม่เจียม