สมน้ำหน้าตัวเอง

ละเห็นว่าน้องผู้ฮ้าย

อย่าฟ้าวหน่ายหันหนี

เห็นว่าดำปี้ปี้

อย่าฟ้าวขี่ดอกเฮือกลาย

ขอเว้านำแหน่เด้อชาย

อ้ายย่างหนี บ่แนม น้อง

บ่าวเดินหนีสาวผู้ฮ้าย

เว้านำอ้าย อ้ายบ่มอง

ทุกข์เพิ่นว่า บ่ดี

มีจังเอิ้น พี่น้อง

บ่าวบ่มองน้องแสนเซ็ง

สมสมสม สมน้ำหน้า

อยากเป็นบ้าฮักเขาเอง

ฮักอีหลี ออหลอ

นอนคิดต่อ แต่เขา

ลิโตนเฮาบ่าวบ่แคร์

คน จนแพ้คนมีเงินถัง

น้ำตายั้งบ่อยู่

คนจนแพ้

คนมีเงินถังน้ำตายั้งบ่อยู่

เซาเอาใจอีนางโลดซู้

เจ็บช้ำอย่าสน

เจ็บมากล้นหนักหน่วงทรวงใน

เจ็บปานได๋กะสิทนเด้ออ้าย

เขามีป้ายสีแดงขับเสิ่น

เลยหนีบ่เอิ้นตามง้อกี่หน

เกิดมาจนทนเอาหน่อย

น้ำตาย้อยอ้ายบ่สน

โอ้คนจน อย่างน้อง

อ้ายบ่มอง ตามใจ

ง้อเท่าไรยิ่งเกลียดเรา

สมสมสม สมน้ำหน้า

ไร้คุณค่าจริงหนอเรา

แรกรักเคย เอาใจ

พ้อคนใหม่ เลยเซา

หันไปเอาใจเขาแทน

แหวนวงน้อย

กะยังเอาคืนไปยื่นเข้าใส่

แหวนวงน้อย

กะยังเอาคืนไปยื่นเข้าใส่

นิ้วใสใส ยาวยาวส่วยล้วย

เหมาะแท้ใส่แหวน

คาดบ่แม่นฮักกันก็ได้เลิก

คนได้เบิกเงินในบัญชีอ้าย

เขามีความหมายกว่านางน้อง

กว่านาง น้อง เออ เอย ละนา