Savvatovrado Stin Kesariani

Το απομεσήμερο έμοιαζε να στέκει

σαν αμάξι γέρικο στην ανηφοριά

κάθε απομεσήμερο στο παλιό μας στέκι

πίσω απ' το μαγέρικο του Ντελη βοριά

Κι όλα μοιάζαν ουρανός και ψωμί σπιτίσιο

κι όλα μοιάζαν ουρανός και γλυκό γλυκό ψωμί

Γνώριζες τα βήματα ξέκρινα τους ήχους

και φωτιές ανάβαμε με σβηστή φωνή

τις βραδιές συνθήματα γράφαμε στους τοίχους

πέφταμε φωνάζοντας κάτω οι Γερμανοί

Κι όλα μοιάζαν ουρανός και ψωμί σπιτίσιο

κι όλα μοιάζαν ουρανός και πικρό πικρό ψωμί

Τάχα τι να ζήλεψαν στα χλωρά σου μάτια

που γιομαν τ' απόβραδο γλύκα πρωινή

ήρθαν και βασίλεψαν τα βαθιά σου μάτια

κάποιο Σαββατόβραδο στην Καισαριανή

Κι όλα γίναν κεραυνός πελαγίσια αρμύρα

κι όλα γίναν κεραυνός και πικρό πικρό ψωμί