เพิ่นบ่ได้ฮัก

ฮักเต็มพา ปัญญาหรอร่อย

ป่านควายน้อยเอื้องหญ้าคาปูม

สามมื้อดี สี่มื้อกลุ้ม ไฟสุ่มฮ่านบาดเขาเป็นต่าง

ยามหยางไหลจนแห้งขึ้นกัง จนว่าขี้ไข่ขางวางใส่น้ำตา

เขาไปได้ดีขี่ช้างกางฮ่ม เป็นพยาสุดแท้ แต่หางตายังมาแนมบ่เบิ่ง

คนฮักเก่า ปากฮักก่อนหวาน คานฮักก่อนเจ้าสิเอ่ยปากขอ กะเจ็บละน้อแนวใจบ่เกิ่ง

คนฮักเก่า ถึงสิอดสาสู้ แปงยู้ทางฮักแต่เหิง กะไปได้บ่ฮอดเคิง

เพิ่นพ้อผู้ใหม่ ถืกใจกะไปนำเขา

สาละวนแต่เจ้าของ ฮ้องไห

มีเงินท่วมหัวกะซื้อความฮักบ่ได้

เจ็บระบมซมไข้ในใจเจ้าของ

**ยามหยางไหลจนแห้งขึ้นกัง จนว่าขี้ไข่ขางวางใส่น้ำตา

เขาไปได้ดีขี่ช้างกางฮ่ม เป็นพยาสุดแท้ แต่หางตายังมาแนมบ่เบิ่ง

คนฮักเก่า ปากฮักก่อนหวาน คานฮักก่อนเจ้าสิเอ่ยปากขอ กะเจ็บละน้อแนวใจบ่เกิ่ง

คนฮักเก่า ถึงสิอดสาสู้ แปงยู้ทางฮักแต่เหิง กะไปได้บ่ฮอดเคิง (เพิ่นบ่ได้ฮัก)