Ыйлак болдум

Билсем эгер мага азап болооруңду

Сагынычтын ызгаарына тоңоорумду

Суйбойт элем билгенимде жалгыздатып

Коёруңду

Туз баратып ташты сузгон кемедеймин

Сузгон озум, эми кимди жемелеймин?

Башты мыкчып, ун каталбайм анан башка

Эмне деймин?

Ыйлак эмес болчумун, ыйлак болдум

Журогумду бук кылып, кыйнап койдуң

Озгорулдум байкабай суйуп алып

Чыйрак эмес болчумун, чыйрак болдум

Ыйлак болдум, сен кыйнап койдун

Азыр турам бутум баспай кишенделип

Ката кылдым,ал озуңо ишенгеним

Деген менен бактылуу да кундор калган

Эстегени

Эч кимде жок жоругунду эстеп кулом

Сагынамын, ал кундорду энсеп журом

Сен озгорсон, озгоро бер, бирок кетпе

Журогумон