ดาวมีไว้เบิ่ง

คนบางคน บ่ได็เกิดมาเพื่อเฮา เขาเลยอยู่ไปของเขา เขาเลยบ่มักเฮาจ้อย คนงามจังน้อง เทียบกันแล้วห่างอ้ายสุดสอย น้องทำงานสูงแถมงามจนย้อย ส่ำดาวสูงลอยอยู่ไกลทุกคืน พอได้มีโอกาส ได้ใกล้ชิดกัน ก็ตอนเดินผ่านเท่านั้น ได้กลิ่นหอม หัวใจยังชื่น ลมๆแล้งๆ พอมีแฮงหายใจข้ามคืน ยิ้มเจ้าหยอกใจตั๋วอ้ายให้ชื่น ปลื้มใจจนยืนฝันดีคาหม่อง * แต่ความจริงคือ ดาวมีไว้เบิ่ง อ้ายเอื้อมบ่ถึงดอกเด้อ หัวใจของน้อง หลับตาฝันอ้ายจังได้กอด ยามคึดฮอดได้แต่หลอยมอง ไร้วาสนาได้เป็นเจ้าของดาวนั่น ถึงผูกคอตาย ใต้ต้นบักเขือขื่น คงบ่อาจฝืนชะตา ที่ฟ้าแบ่งกั้น ** น้องอาจเกิดมาเพื่อเขาคนอื่น อ้ายได้แต่ยืนแหงนมองเท่านั้น ดาวก็ยังเป็นดาวทุกวัน บ่แม่นของเฮา