ถึงบ้าน

ต้นไม้ต้นนั้น ที่ฉันเคยพักพิง รั้วไม้เก่าๆ นั้น ที่ฉันคุ้นเคย

ถนนสายนี้ ที่ฉันคุ้นตา หมาน้อยตัวนั้น ที่ฉันเลี้ยงมันมา

ล๊าหล่า ล๊าหล่าลา ล้าลา

ตักอุ่นๆ ที่เคยหนุนนอน คำออดอ้อนที่เคยเอ่ยเป็นวาจา

ความคิดถึงและห่วงหา กาลเวลาพาให้เราต้องจากไกล

ตามหา ความฝัน ของใครกัน ล๊าหล่า ล๊าหล่าลา ล้าลา

คิดถึง บ้าน จากมานาน และ แสนไกล

คิดถึงที่ๆ ฉันสบายใจ ในตอนที่นอนหลับตา

เสียงอุ่นๆ ที่ฉันคุ้นเคย ปลุกให้ฉันตื่นมา

ล้างหน้า แคะขี้ตา สายแล้ว ไปโรงเรียน

สิ่งเหล่านี้ได้หายไป หายไปตามกาลและเวลา

สิ่งต่างๆ ไม่เหมือนที่ผ่านมา โอ้ อนิจจา ตัวเรายังเปลี่ยนไป

ขอแค่เรานั้นไม่ลืม ขอแค่เรานั้นเข้าใจ

วันนี้เรามีสุขอย่างไร เมื่อมองกลับไป สุขใจกว่าเดิม

สิ่งเหล่านี้ได้หายไป หายไปตามกาลและเวลา

สิ่งต่างๆ ไม่เหมือนที่ผ่านมา โอ้ อนิจจา ตัวเรายังเปลี่ยนไป

ขอแค่เรานั้นไม่ลืม ขอแค่เรานั้นเข้าใจ

วันนี้เรามีสุขอย่างไร เมื่อมองกลับไป สุขใจยิ่งกว่าเดิม