Asociality

من اکثرا قفلم مثه در انبار

دلم میخواد فکرامو بگیرم به رگبار

سفیدم و سیاه

غریبه با رنگا

عاشق وقتیکه زرد میشه برگا

میوفته گردنم تهش تقصیرا

تو بالکن جا گلدونا پر ته سیگار

زدم شکوندم همه آینه های خونمو

یه عمره بدم میاد از همه تصویرام

خالی تر از تو سینه ی سمت چپمم

گذشت شبا تنها فقط با قلمم

بین دو تا سایدم جنگه علنا

من از وقتی زاده شدم حبس ابدم

چراغا خاموش، چیزی نبینم زیاد

جفت ریه هام بدتر از اتاقم سیاه

آدما و دیدنشون مغزمو میگاد

واسه همین به کسی نمیگم به امید دیدار

رک هرکی کنارته سودشه

صورتا رو نبین فقط روکشه

حتی اونکه رو چشه

صبر کن تا دستشون رو بشه

میبینی میزنه بهت هرچقد که زورشه

پشتم از ته دلم خالی تر

خستم اونقدی که حل نمیشه با خوابیدن

گذشته و آینده این دو تا منو گاییدن

هر شب تو یه اتاق ده متری ده کیلومتر راه میرم

از خودم عقبم از خیلیا جلو

دل خیلیا رو شکوندم و خیلیا دلو

پاره بودم و نشدم جلو خیلیا ولو

چون ساید گهشونو نشون دادن خیلیا جلوم

میگن آرومم چون ندیدن آتیشه تومو

سر درد رو داری حتی برات عادی شه تومور

این یعنی تضمینی نی که درداتو خوب کنه زمان

مثه من که پنیکا قدیمی توم پره الان

ساده تر از اونیکه فکرشو کنی میرم

خیلی حسا رو ندارم چون خیلی چیزا دیدم

به هرکی ام داشتم اعتماد تهش همشون ریدن

پس حق بده الان بگیرم همرو به ک*رم

نصف روزو خوابم و نصف دیگشو مستم

هیچ اتفاقی هم نداره تاثیری روم اصلا

دستم بی نمکه ،گاز میگیرن همه

تو فکرمه تتو کنم یه نمکدون رو دستم