Video musicale

ΚΑΠΙΟΙ - Άμορφος Κόσμος (Feat. Κανένας Deadlock & Κάθαρμα)
Guarda ΚΑΠΙΟΙ - Άμορφος Κόσμος (Feat. Κανένας Deadlock & Κάθαρμα) su YouTube

In primo piano

Crediti

PERFORMING ARTISTS
ΚΑΠΙΟΣ
ΚΑΠΙΟΣ
Performer
COMPOSITION & LYRICS
Γιώργος Ρενιέρης
Γιώργος Ρενιέρης
Composer
Αλκιβιάδης Αλεξανδρής
Αλκιβιάδης Αλεξανδρής
Composer
Δημήτρης Κωνσταντόπουλος
Δημήτρης Κωνσταντόπουλος
Composer
Ευάγγελος Κουνάβης
Ευάγγελος Κουνάβης
Composer
PRODUCTION & ENGINEERING
Γεώργιος Θεοδωρόπουλος
Γεώργιος Θεοδωρόπουλος
Mixing Engineer

Testi

Βγαίνω από τον κύβο μου στην έλλειψη της γης
να δώσω σχήμα στο άμορφο και χρώμα επιλογής μου,
να ερμηνεύσω τις πράξεις του ανθρώπου που διαδραματίζονται
μπροστά στα μάτια μου και' γω ζητώ ένα νόημα.
Νιώθω πως ο ρόλος μου αξία πια δεν έχει.
Κάποιοι με μετρούν σε αριθμούς και σε μεγέθη.
Μου στερούν τη μέθη για ζωή που θέλω να' ρθει σαν αυγή
να μου χρεώσει μία ακόμα αναπνοή.
Δίνω σχήμα στο καθετί, δίνω χρώμα
και ορισμό στην αμορφία του κόσμου αυτή,
προσεγγίζω την σοφία αν ξέρω το πώς και το τι
και ξεκινώ σαν το Δημιουργό να πλάσω τη δική μου γη.
Στο άγνωστο με έριξαν να σπουδάσω τη μορφή,
μου έδωσαν για τροφή τόση καταστροφή
κι' αν αλλάζουν οι εποχές και νοσταλγούμε λίγο χθες,
γεμίζουμε ενοχές τις καλές λίγες στιγμές
για τις χαμένες μας ματιές που τόσα χρόνια χάσανε χρόνια
δε προφταίνουν τις κινήσεις που αλλάζουνε τα πιόνια.
Mε τρέμω σας τρέμω με αρπάζει το σκοτάδι
στους δρόμους που βουλιάξαμε ακόμα ένα βράδυ.
Αόριστα βαδίζω με βήματα θεόρατα,
ψάχνω να βρω τα κάγκελα της φυλακής τα αόρατα.
Απ' το μένος ξεμένω εγκλωβισμένος
Μόνιμα αποκλεισμένος μέχρι να' ρθει το τέλος.
Άμορφος κόσμος διαβολικά πλασμένος,
στο άτολμο και στο βουβό μου μοιάζει εθισμένος.
Σώματα ακέφαλα, πως χάθηκε το βλέμμα
όπως χάθηκε και η νιότη τους στο κουρασμένο αίμα;
Και οι ψυχές στα τσιμέντα πως στριμώχτηκαν,
τα όνειρα πως θάφτηκαν και οι αρετές πως διώχτηκαν;
Δε με νοιάζει αν αυτό που λέω σου φαίνεται απάνθρωπο,
με νοιάζει που άνθρωπος τρομάζει από τον άνθρωπο.
Το μυαλό μας θόλωσε η ομίχλη το τυλίγει.
Οι άνθρωποι γίναμε πολλοί μα πιο μικροί πιο λίγοι.
Τώρα πια μεγάλωσα δεν θέλω παραμύθια,
θέλω βοήθεια απ' όσους ξέρουν την αλήθεια.
Γι' αυτό θα φύγω πρώτος, ποτέ δεν ήμουν δεύτερος.
'Έλα μαζί μου σου λέω εγώ θα φύγω ελεύθερος.
Κόσμος άμορφος που τον ελέγχουνε οι σάπιοι
θα γίνει όμορφος ξανά θα τον αλλάξουν κάποιοι.
Πίσω από τις σκέψεις είναι σκοτεινά τα βήματα
για της πορείας τα συναισθήματα και της ψυχής τα στίγματα.
Έτσι εικόνες απ' το παρελθόν μ' έσπρωξαν σα τα κύματα
να φύγω να ξεφύγω, να νικήσω όλους τους φόβους,
έτσι τους είδα όλους και ξέρω τι θα πει
χα. να κολλάς, απ' τον βυθό σου
στο βυθό της θάλασσας θα πας.
Δραπετεύω για να ξαναγυρίσω σταματάω για να ξεκινήσω.
Αντανάκλαση από το παρελθόν φυσικά.
Το φεγγάρι εικόνα μαγική μαγεμένος
στέκομαι ακόμα εκεί όπως κάποιο πρωί
που περίμενα τον ήλιο να' ρθει πάλι να με βρει.
Στη στενή μου τη γωνιά δεν μπαίνει πάντοτε το φως
κι' όταν ήρθε νόμιζα πως ήταν ο Θεός:
Μαζί σου και το σύμπαν και τα αστέρια
κράτα σφικτά τα δυο σου χέρια
και χάθηκε όπως χάνεται ο καπνός.
Σεντόνι υφαίνει η αναμονή λευκό να μας σκεπάσει
απ' τα ζωγραφιστά τα δάση αόρατα να μας περάσει
σ' έναν αλλόκοσμο αφιλόξενο που ξεπροβάλει αντίκρυ,
άμορφος μας σκεπάζει απ' άκρη σ' άκρη.
Written by: Αλκιβιάδης Αλεξανδρής, Γιώργος Ρενιέρης, Δημήτρης Κωνσταντόπουλος, Ευάγγελος Κουνάβης
instagramSharePathic_arrow_out