Bu Izdırabın Panzehiri

Bu ızdırabın panzehiri yok Dertli sokak, martı ötmüyor Geceler kollarımda ölüyor Ben ona aşık, o başkasına Mutlular ve öldürüyor bu beni usulca Bi' jilet havuzunda olimpik yüzücüyüm Uzaktan lunapark yakından üzücüyüm Gün battı, güneşsiz derdimi sakladım Sokağın omzunda sabaha kadar ağladım Hiç kimse bulamasın, gizlesin beni diye Aşkın kapısında geceyi sabaha bağladım Kederimin derdine derdimi emanet etmeye kıyamadım Yaramı dağladım Bu gece her şeyin bittiği yerdeyim Tükenmiş bir aşkın yanık göğsündeyim Bu eski bi duygu ve ondan korkmuyorum Buldu beni bi boş şişede, ağlıyorum Kahveler, köprü altı, Kurtuluş, sokaklar İstanbul eroin, şırıngada anılar Beyoğlu'nda bi kaldırımda çöp gibiyim Biri beni süpürene kadar hapisteyim Ada vapuru sisin içimde kaybolur Sirenler, seslerin telaşı bi an durur Seni yaşarım, göğe bir selam çakarım Hiçbir şeyindim, bu bilgi her şeyin cevabı Sana gelmiştim aniden, elimde bir resim Sen vardın, yosunlu üzgün deniz gibiydin Kapılar ardından birkaç cümle kurmuştun Kilit sesleri hayatımın fonu olmuştu Şimdi yok hiçbir şey uğruna üzülecek Hepsini tükettim, toprağa gömülecek Yansın dünya um'rumda değil Herkes görsün, cenazem bu benim