Då eg vart far og stor gav eg sonen min all tid
Eg ofra diktarambisjon for papparolla mi
Alltid vore kresen ville guten skulle sjå
Kunstens indre vesen, eg la vekt på Olav H
Eg braut slekters gang, istaden for kald og hard
Skulle han bi mjuk og varm og reise dit som vinden bar
Istaden for innestengt skulle han bi lett og fri
Leiken og uanstrengt og bi den han ville bi
No sit eg unaturleg blid og smile alt eg kan
Ingenting eg prøvde å si nådde inn og fram
Alt er so klart for meg; det er kje spor hjå sonen min
Ell hjå ho han leve med ette sjelepoesien
Ubrukt liv
Eg gav upp eigne dikt og satsa alt på veslegut
Skulle ha brukt tid på mitt og fått mi eigen bok ut
Hunden strekkji seg mot nymånen i kveld
No veit eg at det er berre gamlemånen lell
