Efkarlı

Kendi kendine konuş artık ben duymam ki

Boş hayalleri kur içinde geçmesem dahi

Artık sevemiyorum aşka kendimi yok veremiyorum

Yanmayı istiyor kalp bi yandan onu söndürüyorum

Ne oldu onca birikmiş hatıraları

Bir kalemde çöpe attık hükmü kalmadı

Efkarlı yine akşamlar solumda sıkıntı var

Derdim kaderi ziyan etmiş be hey vicdansız yar

Yandım, söndüm, öldüm aşka sırtımı döndüm

Ben öldüm kalanlar senindir yar