ทุ่งร้างนางลืม

มองลิบลิ่วแถวทิวพนา

ใกล้ค่ำย่ำสนธยา กลุ่มชาวนาก็เลิกจากงาน

คุณพ่อเดินหน้า ต่อมาก็เป็นแม่ท่าน

ท้ายสุดเธอคือแฟนฉัน เมื่อก่อนนั้นรักปานจะกลืน

เห็นเธอเดินผ่านนาของฉัน

ผ่านทางนี้ทุกวัน เคยสัมพันธ์รักกันหวานชื่น

สัญญารักมั่น รักกันกับแม่ขวัญยืน

ว่ารักจะไม่เป็นอื่น จะยั่งจะยืนไม่จากไม่จร

แต่พอไม่นาน ชลประทานตัดผ่านบ้านเรา

คนงานเขาก็หล่อเหลา หุ่นของเขาชาวพระนคร

เขาผ่านหาน้อง แล้วมองแต่หน้าของหล่อน

มันเหมือนเป็นลางสังหรณ์ ว่าบังอรจะจรจากกัน

แล้วต่อมาไม่นานเท่าไหร่

พอชลประทานย้ายไป เธอก็หายหนีไปจากฉัน

มองทุ่งรักเก่าที่เราเคยได้พบกัน

ฉันยังเฝ้ามองทุกวัน ไม่เห็นเธอนั้นผ่านมาอีกเลย

แล้วต่อมาไม่นานเท่าไหร่

พอชลประทานย้ายไป เธอก็หายหนีไปจากฉัน

มองทุ่งรักเก่าที่เราเคยได้พบกัน

ฉันยังเฝ้ามองทุกวัน ไม่เห็นเธอนั้นผ่านมาอีกเลย