Επινοούσα και επινοώ
Εκείνους τους μικρούς σπαραγμούς
Τις συντριβές εργασίας
Στα λόγια, στα γραφτά
Που σώζουν την παρτίδα
Που κάνουν, αν με εννοείς
Το κακό να ξεμακραίνει
Με δρασκελιές μυθοπλασίας
Όπως εκείνα τα μικρά κοφτερά πετραδάκια
Που σκίζουν το σακούλι
Αλλά δεν καταφέρνουν να πηδήξουν έξω
Και τελικά γυρνάνε μαζί σου στο σπίτι
Πόσο πιο διακριτική
Στην τσέπη σου
Η απόγνωση
Στο μεταξύ
Κι ενώ το αδύνατο προελαύνει
Βολεύεσαι - βολεύομαι, γιατί όχι
Με ψίχουλα
Απ' το τραπέζι της επανάστασης
Μόνη μου ελπίδα
Οι κόρες των ματιών σου
Όταν ξετυλίγω μπροστά σου
Τα παραμύθια μου
