Zaklnij forte jeszcze raz
Akompaniament szkła
Nasz hymn, nasza melodia
Do sufitu podnieś głos
Lub wrzaskiem przebij go na wskroś
Najpewniej poddam się znów
Niech samica krząta się
Ustroi w bombki świerk
A kontem się podzielą
Przytknąć wargi do jej warg
A potem szturmem resztę brać
Tak właśnie widzisz świat, nas
Nim zdobędę się na strajk
Nim noc obnaży drogi skraj
Raz jeszcze mnie zobacz
Czy przywodzi na myśl dom
Spłakanych oczu mętny wzrok
Ciało rwane ze środka
Słony smak powietrza
Trochę mnie ośmiela
Zdrowaś łaski pełna
Znika, znika, znika
Cicha jest
Ta ostatnia noc
Gdy odchodzę stąd
Masy gwiazd
Wiatr mnie lekko pcha
Fory daje czas
Wołam się
Mój z przeszłości głos
W kompasie północ
Gonię go
Przeszłość blednie jak
Senny majak
